Juda qadim jaxolatli zamonda , Bir donushmand ulug hakim utganib ekan jaxonda. U kun buyi giyoh terib kezib togu biyobon Odamlarga shifo berib yashar ekan shodumon ! Tabobatga qalban ruxan fido etib uzini, Hatto bir kun nishtar bilan Ochmush kurni kuzini .
Bandasiga bermoq doru Yaratganga isyondir, Demak hakimlik makru Uning uzi shaytondir . Bu suzni chin deb bildi Nodon johul olomon ! Donushmandni sazo qildi Kaltakladi be omon .
Buyurdila yoqing shitoq Jazosini oshasin ! Kerak bulsa kimga savob Chup keltirib tashlasin . Savob uchun birov utin Birov tashlar dona has .
Hakim boshin baland tutib Joxil elga qaramas . Bir payt gulhan tamon Bir chol asta kela boshladi ! Quchogida bir bog paxol Alam uzra tashladi .
DEDI : - Asli tugulgandan bosir edim men uzim Sen joduning tigi bilan Ochib quyding kur kuzim . Haq yulidan ozgan odam Kuzin ochib ne berding ? Meni bilgil u dunyoyu Bu dunyodan ayirding ! Kurligimda bu jaxonni Tasavvurda kurardim , Dunyodagi bor odamni , Mushfiq bilib yurardim . Shafqat ila kim nonu Kim chaga tashlab ketardi , Men ham shunga kungan edim Menga shu ham yetardi ! Uylar edim dunyoda bor musafolik soddalik, Kuzim ochib kurdim ilk bor Beraxmlik soxtalik ! Ugirligu faxshni kurib jim yurarkan odamlar . UZ DUSTIGA KULIB TURIB TIG URARKAN ODAMLAR !
Bu suzlarni eshitdiyu Faryod qildi donushmand . Yoqinlar deb suradi u Olov bulsin sarbaland . Ut kutarilib yondi gulxan Qaro buldi samovot
Ukindilar aza tutib Yigladilar kuydilar Donushmandga yillar utib Oltin haykal quydilr .
Ey voh olim kuzi bilan Kursaydi bu hurmatni Ammo hakim uzi bilan Olib ketdi hikmatni , Quy ey kunglim Sen u zamon daxshatidan kam uylagin Senga nasib bulgan davron Sozin olib kuylagin Shukuronalik mayin ichib Yayrab olgin bir nafas .
Bu olamdan bir kun kechib Ketguchi bir biz emas Kel ey kungil kel muxabbat Sher zavqiga qonaylik Utda yonish bulsa faqat Sher utida yonaylik Faqat bizga gamu qadar Qaygu hasrat yod bulsin To biz uchun jon berganla RUXI MANGU SHOD BULSIN !