Adolatsiz haqiqatlar
-Besh barmog'ing qay birin bossang, birdek og'rir, birdek farzandlar.
Gar chiqishmas bo'lsa ikki farzand, xar birida g'azab, va alam, xar ikkisin o'z xaqiqati, yovdek ko'rsa o'z jigarini, ona xaqiqati bunda arosat. Baxt va alam nomi bu ona! Shu nom keltirgan samaralar . Uning xaqiqati - chunki
u ona! Adolatchi adolat
qayda? Naxot adolatda bo'lgan adovat?
***
-Suyganiga yetmadi ul yor, armon bo'ldi unga mexr ko'zlari, turmush o'rtog'ining sovuq nazariga rafiqa bo'ldi u bir umrga. Boshqa yorni istamay yigit, ko'cha xayotiga berilib ketdi, mana bugun u 40 yoshda, uylanmagan xayoti barbod. Uning xaqiqati oddiy va sodda, suymagan qo'g'irchoq bir umr uning to'shagida bo'lishin istamas. Ota-ona kuyib o'tar olamdan, xaqiqati farzandin o'ylar, ular uchun eng avva xismas, bolasining kelajagi ustun bo'lar. Adolat kimga bopsin? Ota o'tar ona xam o'tar, to'g'ri ular roziligi ustun deyilar, axir ular xam oddiy banda, ular xam xatodan nari bo'lmagan inson. Kim kafolat farzandi uchun? Uning baxti va taxti uchun? Adolatda yana savollar...
***
-Er xotinga qilar xiyonat, mana shunday oddiy razolat, xaqiqati suymas ayolin. Ko'ngli so'ngan ayolning xam albat. Xiyonatdan qon bo'lgan yurak, ersiz ayollarga bo'ysunib, mayga tobe bo'lar tunlari. Unin xaqiqati esa xo'rlikda alamlarni yuvib olishda. Ikki yo'lda farzandlar o'sar, mexr ayro, tarbiya ayro. Kuni kelib yuzga solganda, qarib qolgan ota-onasin, xo'rlashida xaqiqat borku. Ular xam o'sganku o'z xaqiqatida. Qani endi ayting adolat?
***
-Sevdim deydi beburd yuragim. Yanami?- deb kular farosat. Vafo yig'lar, yana xo'rlandi. Tashlab ketma deydi so'nmagan ko'ngil, ko'zlarida duv-duv yoshlari. Yondim deydi bu xalak yurak. Yetarsan xam unga shul kabi. O'rgatarsan issiq taftinga, undan olovlanib sevganda yoring, tafting berib o'zing sovirsan. Ko'zlar atrof alanglab yana, alanglab yana, ko'rib qolib olovlar yurak.... Sevdim deydi uyatsiz yurak.... Adolatchi?- deydi xotimam.
***
-Yuzlarimdan arir kuzning yoshlari. Demak keldi umrim beshavqat qishi. Sovidi yuragim nixoyat undan, sovidi xattoki oddiy umrdan.... Ilk baxor yomg'iri edi bolalik, yig'lab tinmas boshlab chaqaloqlikdan. Keldi yozim alanga olib, sevdim sevildim yonib kul bo'lib. Kuzim kelganida yana ko'z yoshlar, endi o'tgan umrim armonlaridan. Ayro bo'lgan balki sevgidan, xiyonat tutqazgan yo muxabatdan. Yuzdan arib qolganda yoshlar, sovuq urar.... Demak qarilik.... Nechun kelar ekan inson xayotga? Nechun sevar ekan qisqa xayotda? Nechun baxoridan yig'lab boshlanib, qish kelganida sovib ketarkan. Iliq kelib yig'lab ul baxoridan dunyoga kelgandan chinqirar dodlab. Ketar chog'i esa sovigan yuzdan, ko'z yoshiga qolmas bo'lar madori. Atrof yig'lar endi so'ngi yo'lida, xadya qilib bahor iliq yomg'irin. Umr fasllarin adolati yo'q....
Sizning adolatsiz xaqiqatingiz nimalardan iborat? Bu xaqda fikrlaringizni kutib qolaman.